‘5 april 2019, ik weet het nog als de dag van gisteren.’
‘In het Mark Zuckerberg, dat was toen het Gelredome.’
‘Je had erbij moeten zijn. De sensatie die je voelde, dat het misschien wél ging lukken tegen een land dat Mexico heette.’
‘Begin 2019 was het helemaal niks. Matches in Pootugal of zo. Zwaar verloren. Zwaar!’
‘En het was vroeger zo dat als je voor een club was, dat je er altijd voor was.’
‘Dus wij naar dat Arnhem. Met iets waar je eerst een vloeistof in moest gooien. Anders deed ie niks. Lachen joh!’
‘Maar goed, dat Mexico, dat was zo sterk!’
‘Dat wordt niks dachten wij, al na vijf minuten…’
‘Toen begon er ergens iemand te zingen. Koude rillingen, zo’n iele stem.
Hup Holland Hup, hoorde je.’
‘Tranen in m’n ogen, ik zweer het je. En het rare was dat er opeens meer stemmen klonken. Kippenvel.’
‘Ja. Wij deden ook mee, jankend als een klein kind.’
‘We zongen ze naar 2 – 0.’