Mijn moeder laat me trots een kuikentje zien dat ze zelf gemaakt heeft bij de dagbesteding.
Het is rond en wollig. Een grote pompon, stukjes vilt als snavel en oogjes.
Aandoenlijk.
Ze kan me niet vertellen hoe ze hem gemaakt heeft, maar ik weet het wel:
als juf heb ik er vele tientallen mee-gemaakt.
Handjes van vijf geholpen een gele draad door een naaldoog te doen.
‘Mooi gedaan joh.’ prijs ik mijn moeder.
De rest van de tijd ben ik er wel, maar ik ben er niet.