Bewaard

Mijn moeders naaidoos staat nu hier,
hij hoefde niet meer mee naar haar nieuwe onderkomen.
Als ik de deksel open doe, maak ik een instant tijdreis.
Dat brede elastiek, dat sokkenstopei, dat klein roodplastic vingerhoedje,
Met stof beklede knopen, een naaimachinevoetje,
wat draden van een zelfgebreide trui.
Wat losse labels van een zomerkamp.
Haar kleren zijn nu ook gemerkt, met opstrijknummers.
Sterk spul he: zo’n groen tornmesje.

This entry was posted in Dugout and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *