Mijn moeders naaidoos staat nu hier,
hij hoefde niet meer mee naar haar nieuwe onderkomen.
Als ik de deksel open doe, maak ik een instant tijdreis.
Dat brede elastiek, dat sokkenstopei, dat klein roodplastic vingerhoedje,
Met stof beklede knopen, een naaimachinevoetje,
wat draden van een zelfgebreide trui.
Wat losse labels van een zomerkamp.
Haar kleren zijn nu ook gemerkt, met opstrijknummers.
Sterk spul he: zo’n groen tornmesje.
-
Recent Posts
Recent Comments
- Mieke on Van de straat
- angelique on Toekomstbeeld
- Mieke on Toekomstbeeld
- Mieke on Doe het Zelf
- mieke on Vergeet het maar
Archives
Categories
Meta